انواع داده ها در جاوا و نحوه اعلان آنها
هدف برنامه نویسی جاوا دستکاری داده‌ها است. هر برنامه ایی انواع داده‌های مختلفی را دستکاری می کند. مثلاً یک برنامه فقط دستکاری اطلاعات عددی را انجام می‌دهد و برنامه ی دیگر فقط دستکاری اطلاعات رشته ایی (متنی) را انجام می دهد. حال ممکن است برنامه ایی هر دو این دستکاری ها را بتواند انجام دهد. ولی برای اینکه قادر به انجام محاسبات یا دستکاری ها باشد باید نوع داده ایی که می‌خواهد دستکاری را روی آنها انجام دهد را بداند.
به همین دلیل جاوا داده‌ها را به انواع مختلفی دسته بندی کرده است و هر عملیات خاص می‌تواند روی داده ی خاصی انجام گیرد.
بنابر این نوع داده مجموعه ایی از مقادیر همراه با مجموعه ایی از عملیات رو ی آنها است.
انواع داده‌های اولیه primitive data type
آن‌هایی که در زبان وجود دارند و زبان آنها را می شناسد. اساسی‌ترین نوع داده‌ها در جاوا هستند و به سه دسته تقسیم می شوند.
صحیح integer : نوع داده ایی با مقدار صحیح و بدون اعشار و کاراکتر
ممیز شناور floating point : نوع داده ایی از نوع عدد اعشاری
بولی boolean : نوع داده ایی منطقی که دارای دو مقدار true و false است.
داده‌های صحیح به ۵ طبقه تقسیم می‌شوند
char
byte
short
int
long
مقادیر قابل نمایش انواع داده ایی مختلف در جدول زیر آمده است
| ذخیره سازی به بایت | مقادیر |
نوع داده |
| 2 | 0 to 65535 (216-1) | char |
| 1 | -128 (-27) to -127 (27-1) | byte |
| 2 | -32768 (-215) to 32767 (215-1) | short |
| 4 | -2147483648 (-231) to 2147483647 (231-1) | int |
| 8 | -922337203684547758808(-263) to 922337203684547758807 (263-1) | long |
اینکه از کدام نوع داده ایی استفاده کنیم به بزرگی عددی که نیاز دارید بستگی دارد. اوایل کامپیوتر و حافظه ی اصلی نسبتاً گران بودند و فقط حجم کمی از حافظه برای اجرای برنامه و دستکاری داده‌ها فرآهم بود. در نتیجه برنامه نویسان می بایست از حافظه بهینه استفاده کنند.
امروزه با پیشرفت کامپیوتر و حافظه نسبتاً ارزان هستند. چون نوشتن برنامه و اجرای آن فرایند پیچیده ایی است نگرانی درباره اندازه اندازه حافظه موضوع مهمی نیست. اما برای استفاده بهینه و کارآمد از حافظه بهتر است برنامه نویس مناسبترین نوع را انتخاب کند.
مثلاً برای نوع داده ایی اگر short کفایت می‌کند از int استفاده نکند.
داده‌های ممیز شناور نیز به دو نوع طبقه بندی می شود
double : برای نمایش هر عدد حقیق بین -1.7E+308 و 1.7E+308 به کار می رود. مقدار حافظه برای double هشت بایت است.
float : برای نمایش هر عدد حقیقی بین -3.4E+38 و 3.4E+38 به کار می برد. مقدار حافظه برای float چهار بایت است.
یعنی حداکثر اعداد اعشاری در (float) 6 یا 7 است و در (double) معمولاً 15 است. حداکثر تعداد ارقام با‌ارزش دقت (precision) نام دارد. گاهی به مقادیر float ذدقت معمولی و به مقادیر double دقت مضاعف گفته می شود.
شناسه ها در جاوا identifiers
اسامی هستند که در جاوا مورد استفاده قرار می گیرند. مثل متغییر ها ثوابت متد ها و کلاس ها.
بعضی از شناسه ها از قبل تعریف شده اند. و بعضی از آنها توسط برنامه نویس تعریف می گردد.
تمام شناسه ها در جاوا باید از قوانین خاصی پیروی کنند.
شناسه ها در جاوا فقط شامل حروف ارقام و کارکتر زیر ( _ ) و علامت $ است و باید با خط زیر یا حرف یا $ شروع شود. هیچ نماد دیگری نمی‌تواند در شناسه ظاهر شود.
شناسه های نا معتبر : 1abc one+to
شناسه های معتبر : avg1 _abc $abc
در جاوا در نامگذاری شناسه ها بین حروف بزرگ و کوچک تفاوت قائل می شود. می‌گوییم جاوا حساس به حروف یا case senstive است. یعنی برای جاوا متغییر با شناسه abc با متغییری با شناسه aBc متفاوت است.
کلمات رزروی در جاوا
| abstract | else | interface | switch |
| assert | enum | long | synchronized |
| boolean | extends | native | this |
| break | false | new | throw |
| byte | final | null | throws |
| case | finally | package | transient |
| catch | float | private | true |
| class | goto | public | void |
| const | return | if | volatile |
| continue | implements | short | while |
| do | instance of | strictfp | |
| double | int | super |
می توانید انتشار قسمت ها جدید آموزش برنامه نویسی و به روز رسانی های جدید سایت را از کانال تلگرام ما دنبال کنید و یا از قسمت انتهایی سایت ، آدرس it3du را در سایر شبکه های اجتماعی پیدا کنید
منبع: it3du
جواب داده شده توسط مرتضی در تاریخ 2017-10-02